عاطفه ورزی پیش نیاز رابطه جنسی با همسر (بخش دوم)

چکیده: در بخش پیشین بیان شد که عاطفه ورزی و ارتباط محبتانه میان همسران، مقدمه یک ارتباط جنسی لذت بخش است. برای رسیدن به این مهارت چه کارهایی باید انجام داد؟ با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید. 

تعداد کلمات 833 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

بدین منظور، به مهارت افزایی در حوزه احساس و عاطفه نیاز است. ائمة هدی (علیهم السلام)، به ویژه در خطاب به مردان، با توصیف بانوان به «ریحانه»، به رعایت جنبه های روانی- عاطفی، مصاحبت عاشقانه و اظهار محبت در روابط زناشویی (به صورت مطلق) و در فرایند روابط جنسی (به طور ویژه) توصیه می کردند.[1]
 پس همسران برای ایجاد یک رابطه جنسی سالم، باید به روابط میان خود براساس صمیمیت و احترام، همدلی و همراهی، دل انگیزی و دلربایی، و خوش خلقی و خوش رفتاری توجه کافی داشته باشند. امام صادق (علیه السلام) در حدیث مشهور به «نثر الدرر»، درباره ویژگی هایی که هریک از همسران باید در روابط خود داشته باشند، چه زیبا می فرماید:
لَا غِنَى بِالزَّوْجِ عَنْ ثَلَاثَةِ أَشْیَاءَ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ زَوْجَتِهِ وَ هِیَ الْمُوَافَقَةُ لِیَجْتَلِبَ بِهَا مُوَافَقَتَهَا وَ مَحَبَّتَهَا وَ هَوَاهَا وَ حُسْنُ خُلُقِهِ مَعَهَا وَ اسْتِعْمَالُهُ اسْتِمَالَةَ قَلْبِهَا بِالْهَیْئَةِ الْحَسَنَةِ فِی عَیْنِهَا وَ تَوْسِعَتُهُ عَلَیْهَا وَ لَا غِنَى بِالزَّوْجَةِ فِیمَا بَیْنَهَا وَ بَیْنَ زَوْجِهَا الْمُوَافِقِ لَهَا عَنْ ثَلَاثِ خِصَالٍ وَ هُنَّ صِیَانَةُ نَفْسِهَا عَنْ کُلِّ دَنَسٍ حَتَّى یَطْمَئِنَّ قَلْبُهُ إِلَى الثِّقَةِ بِهَا فِی حَالِ الْمَحْبُوبِ وَ الْمَکْرُوهِ وَ حِیَاطَتُهُ‏ لِیَکُونَ ذَلِکَ عَاطِفاً عَلَیْهَا عِنْدَ زَلَّةٍ تَکُونُ مِنْهَا وَ إِظْهَارُ الْعِشْقِ لَهُ بِالْخِلَابَةِ وَ الْهَیْئَةِ الْحَسَنَةِ لَهَا فِی عَیْنِه‏.[2]
مرد در روابط زناشویی با همسرش، از سه چیز (ویژگی) بی نیاز نیست:
۱. مطابقت و همراهی با همسر برای جلب توافق و همراهی متقابل، محبت و دلبستگی و تمایل او؛
۲. خوش خلقی و خوش رفتاری با او، و با خوش تیپی و آراستگی، دل او را به دست آوردن (دل انگیزی او)؛
۳. گشاده دستی و فراهم کردن زندگی راحت برای او.
زن نیز در زندگی مشترک با شوهر سازگار و همدلش بی نیاز از سه چیز (ویژگی) نیست:
۱. خویشتن داری و حفظ کردن خود از هر پلیدی و آلودگی، تا شوهرش با اعتماد داشتن به او در هر شرایط خوشایند یا ناخوشایندی در اطمینان و آرامش به سر برد؛
۲. مراقبت از شوهر و رسیدگی به او تا اگر لغزشی هم از او سر زند، به مهربانی و عطوفت با او برخورد کند؛
۳. اظهار عشق به شوهر با عشوه و دلربایی و آراستگی و زیبا جلوه دادن خویش در نظر او.

روابط همسران، معمولا به صورت تعاملی و دوسویه اتفاق می افتد؛ یعنی برای یک ارتباط سالم، به تعامل هر دو همسر نیاز است. اگر آقا همراهی همسرش را در هر زمینه ای می خواهد، که یکی از آن مطالبه های همیشگی درخواست های جنسی است، خود او هم باید با خانمش سازگار و همراه باشد. اگر خانم به توجه، محبت و عشق و عاطفه شوهرش نیاز دارد، آقا نیز به عشق ورزی نیاز دارد، اما کمی متفاوت از هم؛ بدین گونه که عشق ورزی مورد دلخواه خانم، احساسی و بیشتر کلامی است؛ و عشق ورزی مورد پسند آقا هیجانی و بیشتر جنسی است، که با دلبری خانم فراهم می شود.

روابط زناشویی همسران ابعاد پیچیده ای دارد. در واقع، مسائل عاطفی و جنسی با توجه به نیازهای هریک از همسران و ویژگی های شخصیتی و جنسیتی آنها، در هم آمیخته اند. هرکدام از زن و شوهرها با توجه به این ویژگی ها کارکردهای متفاوت و متنوعی دارند که باید نقش خود را در یک ارتباط و تعامل سازنده به خوبی ایفا کند. در صورتی که در این نظام ارتباطی پیچیده، یکی از کارکردهای زن و مرد که برخی از آنها آمده است. دچار خلل یا کم کارکردی شود، بر ابعاد دیگر زناشویی تأثیر منفی خواهد داشت. برای نمونه، اگر بر اثر بی توجهی به ویژگی «گشاده دستی نسبت به همسر» مرد در ایجاد آسایش و رفاه همسر، نکوشد و آنچه را که سبب خوشحالی اوست فراهم نسازد، خانم نیز نمی تواند به همسرش «اظهار عشق و علاقه» کند و به شکل مطلوب برایش «دلربایی» نماید. از سوی دیگر، اگر زن آنگونه که خوشایند شوهرش است، نتواند به او رسیدگی کند، مرد نیز شاید نتواند خوش رفتاری و دل انگیزی لازم را داشته باشد؛ و همین امر به صورت تسلسل وار بر کل فرایند زناشویی، به ویژه روابط جنسی تأثیر منفی خواهد گذاشت.
از مسائل تأثیرگذار در این زمینه، پیشگیری از پدیده ازدواج بدون زفاف است. یکی از مشخصه های تعاملی این گونه همسران آن است که هم زن و هم مرد در ابراز عواطفشان دچار بازداری عاطفی شده اند. برای این گونه افراد، گفت وگو درباره عمل جنسی دشوار است. آنها قادر نیستند درباره موضوعات جنسی ارتباط برقرار کنند تا بر سر اهداف و انتظاراتشان از یک رابطه جنسی به تفاهم برسند.[3]
 بنابراین نه تنها نباید خود را از این گونه تعاملها بازداشت، بلکه در فرایند ارتباط زناشویی نیز از ابراز عواطف و محبت و ردوبدل کردن کلمات عاشقانه نباید
غفلت ورزید. این موضوع، باید پس از پایان ارتباط جنسی نیز ادامه یابد. مبادا یکی از دو طرف دچار این خطای ذهنی شود که همسرش او را فقط برای رابطه جنسی می خواهد و با این تصور، تصور زجرآور و آزاردهنده ای است که سلامت جنسی همسران را به مخاطره می اندازد.